dinsdag, oktober 10, 2006

maandag 9 oktober

'S morgens zijn we vroeg opgestaan en na het ontbijt zaten we om half 8 in de bus onderweg naar Muthetheni. We werden opgewacht door de lokale partner van Dorcas welke de projecten in deze regio uitvoeren.

Ze hebben ons een viertal projecten laten zien.
Als eerste gingen we het bouwen van dammen in de rivier bekijken. Aangezien er maar 2 maal per jaar een regenperiode is, is het van belang dat het water opgevangen wordt in bekkens en niet in twee dagen tijd van het hoog plateau naar beneden stroomt waardoor ze dan gelijk weer zonder zitten. Aangezien de regentijd voor de deur staat waren de vrouwen bezig om zakken met kiezels omhoog te sjouwen. Om een idee te krijgen hoe zwaar dit was, hebben wij de zakken van de vrouwen overgenomen. Dit viel niet mee!


Het tweede project was een waterreservoir. Men creeert in de natuur een opvangplaats. hier werd het water gefilterd door het zand en aan de andere kant opgepompt. De bevolking kon hier water halen en het vee uit bakken laten drinken.
Vijfhonderd mensen maakten gebruik van deze voorziening.

Het derde project.
We werden hartelijk ontvangen bij een boer. De boer krijgt een koe. De eerste twee nakomelingen moet hij weggeven aan nabij gelegen boeren welke meedoen aan het projekt. alle overige nakomelingen zijn voor hem zelf. Dit geschied met al het vee. De bedoeling hiervan is dat hierdoor de boeren met minimale middelen hun veestapel kunnen uitbreiden. Dit voor eigen gebruik en commercieel belang. Het zag er bij deze boer zeer goed uit, en had zijn zaken goed op orde. Deze man is 65 jaar, wat erg oud is. De gemiddelde levensverwachting is 47 jaar.

het vierde project.
Dit was een gewasverbeteringsproject. De bomen werden zodanig bewerkt dat de vruchten groter werden, de bomen snel groeiden en weinig water nodig hadden. Dit is noodzakelijk om een optimale oogst te krijgen met het weinige regenwater.

Hierna zijn we losgelaten bij een houtsnijwerkplaats. Nadat het nodige was uitgezocht (kamelen, olifanten, giraffen e.d.) lieten we Peter de Mol samen met Rene Reijnhout de onderhandelingen doen. Tot onze verbazing is dit op een fisco uitgedraaid. Ze kregen geen korting!!! Boze tongen beweren dat ze zelfs te veel hebben betaald.

Op de terug weg naar het klooster zijn we nog even langs een supermarkt gereden voor de noodzakelijke behoeften waar het klooster ons niet in kon voorzien!! Er was alleen een koffiebar.

Na een stevige maaltijd, hebben we in de koffiebar nagepraat en daarna onze eigen bar gecreeerd!