Na een goed verlopen reis zijn wij gearriveerd in het klooster nabij Nairobi. We konden ons even opfrissen en hebben wat gegeten. Sober zoals het in een klooster hoort. Er stond ons een drukke en enerverende dag te wachten.
Om 10uur zijn wij vertrokken richting het eerste project in de slums, sloppenwijk. Hier werden wij ontvangen met dans, zang en enorm veel enthousiastme. Iets waar wij even aan moesten wennen. Wij kregen een t-shirt en het dagprogramma als gift.
Nadat we welkom geheten zijn door de directrice van het project werd ons in het kort uitgelegd wat ze daar doen. Ze geven kinderen les, ondersteunen gezinnen en zorgen dat vrouwen in hun levensonderhoud kunnen voorzien. Ze maken een bedrijfsplan, ze maken de produkten en zorgen voor de verkoop in de sloppenwijken.
Hierna gingen wij naar de kerk. Zulk enthousiasme is bijzonder gezien de leef omstandigheden van de mensen. De stoelen gingen de lucht in, er werd polonaise gedanst en uit volle borst meegezongen! Ondersteund door keyboard en gitaar. De voorganger zorgde wel dat we wakker bleven, zo hard stond de installatie. Er werd gesproken in het swahili en engels.
Hierna gingen we de sloppenwijken in. De situatie die we daar aantroffen is bijna niet te beschrijven. Het prikkelde al je zintuigen, vaak niet in de positiefste zin van het woord. Kleine "huizen" van golfplaat en koeienstront, zwarte beekjes die voor de huisjes stroomden en waar de kinderen vrolijk in speelden. De lucht was haast ondraaglijk. Wat ons opviel was, dat ondanks alles de kinderen toch vrolijk waren. En iedereen riep "how are you" naar ons en wilden handen geven.
We werden ontvangen in de huizen van drie vrouwen welke in het project van Dorcas zitten. We werden door de groep vrouwen begeleid die tevens ons beschermden. Alle vrouwen waren alleen staand en hebben minimaal 4 kinderen. De woning was niet groter dan 10 m2 waar in alles werd gedaan. Deze vrouwen hebben nog het "geluk" dat ze met de hulp van Dorcas nog enigzins leefbare omstandigheden kunnen creeeren.
De terug reis in de bus verliep stil. We waren allemaal zeer onder de indruk. Er is maar een woord wat hier op zijn plaats is en dat is respect voor deze mensen en hun leefomstandigheden!
Na een maaltijd in het klooster, hebben we koffie gedronken en nog wat nagepraat, waarna we allemaal vroeg op bed lagen.
de sloppenwijken in